Robert Maćkowiak dołączył do znakomitego grona Rady Programowej Polish Soccer Skills, jednocześnie będzie prowadził treningi motoryczne dla młodych piłkarzy podczas obozów, które już za dwa tygodnie rozpoczną się w Centralnym Ośrodku Sportu Centrum Przygotowań Olimpijskich w Wałczu.

Robert Mańckowiak najlepsze wyniki osiągał w biegach na 200 m i na 400 m, jako zawodnik Śląska Wrocław. Międzynarodową karierę rozpoczął w 1989, zdobywając złoty medal mistrzostw Europy juniorów w sztafecie... 4 x 100 m. W późniejszym czasie stał się niekwestionowanym liderem grupy lisowczyków - 400-metrowców prowadzonych przez trenera kadry Józefa Lisowskiego.

W startach indywidualnych był wicemistrzem Europy (1998) i finalistą olimpijskim (2000) w biegu na 400 m oraz 2-krotnie brązowym medalistą halowych ME: w 1998 (400 m) i 2002 (200 m).

Sztafeta po wodzą Maćkowiaka zdobyła złoty medal mistrzostw świata w Sewilli, ratując rzutem na taśmę honor całej naszej reprezentacji (2:58,91). Wcześniej srebrny krążek zapewnili sobie nasi czterystumetrowcy w mistrzostwach Europy w Budapeszcie - 2:58,88. W mistrzostwach świata w Atenach (1997), polskiej sztafecie z Maćkowiakiem przypadł medal brązowy (3:00,26).

Do największych sukcesów Maćkowiaka można też zaliczyć złoty medal w sztafecie 4 x 400 m na halowych mistrzostwach świata w 2001 i na halowych mistrzostwach Europy w 2002. W HMŚ 1999 polska sztafeta z Maćkowiakiem była druga, ale ustanowiła aktualny do dziś rekord Europy (3:03,01).

W igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 1996, zajmując wraz ze sztafetą 6. miejsce. W 2000 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sydney zdobywając 5. miejsce w biegu na 400 m i dopiero 7. pozycję w biegu sztafetowym. Polacy wtedy byli pewniakami do medalu, lecz na skutek potknięcia Maćkowiaka (organizatorzy pozostawili blok startowy na torze po którym biegli Polacy) stracili szanse na podium.

Sukcesów pomniejszej rangi zanotował Maćkowiak jeszcze wiele: był 5-krotnie na podium superligi Pucharu Europy, również 5-krotnie zwyciężał w I lidze PE. 3-krotnie był medalistą Światowych Igrzysk Wojskowych w sztafecie 4 x 400 m (1995 - 2. miejsce, 1999 i 2003 - 1. miejsce), zwyciężył też z kolegami w Igrzyskach Frankofońskich (2001). Magazyn Track and Field News sklasyfikował go w 2000 na 9. miejscu na świecie wśród specjalistów od jednego okrążenia.

6-krotnie zdobywał tytuł indywidualnego mistrza kraju, był też 7-krotnie mistrzem Polski w hali.

Jest aktualnym współrekordzistą Polski w sztafecie 4 x 400 m – 2:58,00 (1998). Ten wynik ustanowił wraz z Rysiukiewiczem, Haczkiem i Czubakiem podczas Igrzysk Dobrej Woli w Nowym Jorku, gdzie polska sztafeta przegrała tylko z fenomenalnie przygotowanymi Amerykanami pod wodzą Michaela Johnsona.

Oficjalnie karierę zakończył w 2006.

Źródło: wikipedia.org