Knuckleball w piłce nożnej – co jest i jak zrobić taki rzut wolny?

Uśmiech, adrenalina, podziw – nic na boisku nie może równać się z uczuciem odczuwanym tuż po strzelonej bramce. Jeszcze większą satysfakcję sprawia, gdy gol był wyjątkowej urody. Fani wciąż pamiętają słynne przewrotki czy bramki z połowy boiska, oryginalnie wykonywane rzuty karne i decydujące bramki z rzutów wolnych. Koledzy z boiska przypominają sobie nawzajem najpiękniejsze zagrania. Jednym z takich zagrań jest uderzenie piłki nazywane knuckleball. Jak strzelać w taki sposób? 

Spadający liść, czyli co to jest knuckleball

Knuckleball to sposób uderzenia piłki, przy którym przez większość lotu nie nabiera ona rotacji i dopiero w końcowej fazie obraca się nieregularnie, spadając ostro niczym liść. Taka piłka płynie w powietrzu, zmienia tor lotu i zaskakuje bramkarza. Jeśli oglądasz kompilację goli strzelonych piłką uderzoną stylem knuckleball, zwróć uwagę, jaki procent tych bramek został zdobyty piłką Jabulani (o jej fenomenie opowiemy dalej). 

Technika ta nazywana bywa też „spadającym liściem” i kojarzy się z mocnymi, precyzyjnymi wolnymi Cristiano Ronaldo, który poświęcił wiele godzin na jej opanowanie. Innymi piłkarzami, którzy wiedzieli, jak strzelać knuckleball, byli m.in.: David Luiz, Gareth Bale, Hakan Çalhanoğlu czy Keisuke Honda. Warto przyjrzeć się również wybranym bramkom mistrzostw świata w 2010 roku, przede wszystkim tym, które strzelał Diego Forlán.

Skąd wzięła się piłka knuckleball i kto pokazał, jak go strzelać 

Juninho – ojciec chrzestny knuckleball

Chociaż piłkarze eksperymentowali z tego rodzaju uderzeniami już wcześniej, to dopiero w pierwszej dekadzie XX wieku Juninho Pernambucano, zainspirowany Marcelinho Cariocą z brazylijskiego Corinthians, zrozumiał, jak strzelać knuckleball i dopracował ten styl do perfekcji, osiągając niespotykaną powtarzalność (77 goli z rzutów wolnych). Wtedy również Cristiano Ronaldo wzbudzał strach bramkarzy w ten sam sposób. Na mistrzostwach świata w 2006 roku zaprezentowane futbolówkę Teamgeist. Była bardziej okrągła niż wcześniejsze piłki i umożliwiła tym oraz innym piłkarzom odkrycie i udoskonalenie techniki knuckleball 

Knuckleball wzbudza zainteresowanie NASA

Nieprzypadkowo popularność i czasy świetności knuckleball przypadają na początek XXI wieku, czyli największy postęp w produkcji i projektowaniu piłek. Piłka przygotowana specjalnie na mistrzostwa świata w RPA w 2010 roku, Jabulani, została zbudowana z nowoczesnych materiałów i zaledwie 8 elementów, co zmniejszyło powierzchnię ich (tym razem wyjątkowo) gładkich połączeń. Była pierwszą idealnie okrągłą piłką – jeszcze bardziej niż Teamgeist 4 lata wcześniej. Podczas rozgrywek okazało się, że trajektoria jej lotu jest zupełnie nieprzewidywalna i inna od tego, do czego przyzwyczaiły zawodników inne piłki.

Bramkarze byli bezradni – wpuszczali gole po strzałach, które wydawały się niegroźne i proste do złapania. Zasady działania nowej piłki doskonale zrozumiał m.in. najlepszy strzelec turnieju, Urugwajczyk Diego Forlan. W późniejsze badania fenomenu Jabulani włączyła się nawet NASA! Obecnie nie używa i raczej nie produkuje się już idealnie okrągłych piłek, co utrudnia stosowanie tej techniki i wymaga wielu treningów oraz idealnego sprzężenia wielu czynników.

Jeśli interesuje Cię, jak zatrzymywać knuckleball i inne rodzaje strzałów, sprawdź trening przeznaczony dla bramkarzy.

Jak strzelać piękne gole, czyli jak zrobić knuckleball

1. Wizualizacja – przed rozpoczęciem treningu obejrzyj strzały knuckleball i zwróć uwagę na ruchy piłkarza od ustawienia się przed strzałem do toru lotu piłki. To umożliwi wizualizację niezbędnych kroków: nabiegu, uderzenia i upragnionego bezrotacyjnego lotu piłki. 
2. Punkt uderzenia – zaznacz na piłce punkt i uderzaj w środek piłki nieco poniżej niego.
3. Nabieg – zacznij biec lekko i przyspieszaj z każdym krokiem, tak by ostatni krok (tzw. krok dynamiczny) był dynamiczny, by nadać piłce dużą prędkość. Dobrym przykładem jest charakterystyczny nabieg Cristiano Ronaldo.
4. Ustawienie ciała - tułów w momencie strzału powinien być nieznacznie pochylony nad piłką, a stopa nogi podporowej obok niej, z palcami skierowanymi w stronę bramki. Pamiętaj, że zbyt wyprostowana sylwetka spowoduje wysoką trajektorię z rotacją.
5. Kontakt z piłką – Uderzaj sztywną częścią podbicia lub śródstopiem. Staraj się nie otwierać stopy – płaskie trafienie pomoże uniknąć wczesnej rotacji.
6. Follow-through - po kontakcie trzymaj nogę w miejscu – minimalny ruch po uderzeniu to warunek, by rotacja pojawiła się dopiero pod koniec lotu. Wyobraź sobie, że cała siła przeszła do piłki, a noga pozostaje zawieszona w miejscu, gdzie przed chwilą była futbolówka.

Knuckleball to jedna z najtrudniejszych piłkarskich technik strzeleckich. Jej opanowanie naprawdę może wymagać regularnych codziennych ćwiczeń (przynajmniej kilkanaście strzałów) i tysięcy prób. Najlepsi na świecie dochodzili do niej latami. Zmieniaj piłki, nagrywaj i analizuj swoje strzały, koryguj swoje ustawienie, rozwijaj mięśnie uda i stabilizuj staw skokowy. Bądź świadom warunków atmosferycznych – wiatru i murawy. Najdrobniejsza zmiana może okazać się przełomowa.

Zobacz też 5 ćwiczeń piłkarskich, które każdy młody zawodnik powinien praktykować

Metoda prób, błędów i goli wyjątkowej urody

Knuckleball to wymagająca technika strzelecka, w której doskonałość i powtarzalność osiągnęli nieliczni. Każdy strzał wymaga spełnienia szeregu idealnych warunków – tylko wtedy piłka poleci bez ruchu i nabierze rotacji dopiero w ostatniej, decydującej fazie, myląc bramkarza. I nie martw się, jeśli na początku nic Ci nie będzie wychodzić – NASA też kiedyś nie wiedziała, o co w tym chodzi.

Jeśli chciałbyś lub chciałabyś, aby Twoje dziecko szlifowało piłkarskie techniki strzeleckie i pod okiem profesjonalnych trenerów mogło dowiedzieć się, jak zrobić knuckleball, a następnie cieszyło się z własnych goli, skorzystaj z naszej oferty obozów piłkarskich – organizujemy i letnie obozy, i zimowe obozy. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu, profesjonalnej kadrze i indywidualnemu podejściu nie mamy sobie równych!