Przed okresem dojrzewania nie zauważamy różnić między płciami jednak po okresie dojrzewanie zmiany mogą być znaczące. Dlatego precyzyjne ustalenie zapotrzebowania energetycznego dla nastoletniego sportowca stanowi bardzo trudną kwestię, ze względu na zmienność metaboliczną w obrębie poszczególnych osób, a także trudności metodologiczne przy określeniu zużycia energii oraz jej dostarczenia.


Spożycie energii przez nastoletnich sportowców powinno zapewniać odpowiednie wsparcie i rozwój, dostarczając przy tym energii potrzebnej do aktywności fizycznej i założonych celów.
Pojęcie dostępności energii jest przydatne w zrozumieniu znaczenia odpowiedniego zużycia energii, zapewniające właściwy wzrost, nastoletnich sportowców odpowiedni do określonego okresu dojrzewania. Sugeruje się pozytywny bilans energetyczny, czyli spożycie powinno przekraczać straty energii powstałe podczas codziennych aktywności (spożycie >wydatek). Dostępność energii różni się od tradycyjnej metody obliczania zapotrzebowania energetycznego, biorąc pod uwagę następującą definicję: Dostępność energii = pobór energii — ćwiczenia wydatków na energię.

Koncepcja ta skupia się na ilość energii, która pozostała po odjęcia energii przeznaczonej na aktywność fizyczną, pozostałą część zostaje przeznaczona na inne procesy oraz funkcje organizmu. W przypadku zbyt niskiego lub wysokiego spożycia energii ilość potwierdza się fakt niekorzystnych wpływu na zdrowie. Niska dostępność energii wśród nastoletnich sportowców w wieku nastoletnim może mieć znaczny wpływ na zdrowie, opóźnienie dojrzewania, zaburzenie miesiączki, negatywny wpływ na układ kostny. Negatywny bilans energetyczny może powodować utratę mięśni i niekorzystny wpływ na wytrzymałość i wzrost i rozwój młodego zawodnika. Z drugiej strony przewlekłe znaczne przekraczanie zapotrzebowania energetycznego może doprowadzić do dobrze dokumentowanych problemów zdrowotnych takich jak otyłość, nadwaga, cukrzyca typu II oraz zwiększa ryzyko kontuzji. Najbardziej praktyczną metodą do oceny spożycia energii jest ocena spożycia energii i porównanie jej z równoczesnymi środkami wydatkowania energii na wysiłek fizyczny i jednoczesny wyznacznik utraty energii na aktywność fizyczną i odpowiednie dostarczenie energii oraz ocena analiza rozwoju z wykorzystaniem siatek centylowych. Tradycyjną metodą do liczenia zapotrzebowania energetycznego wykorzystany jest współczynnik aktywności PAL i spoczynkowe wydatek energii obliczany przy użyciu standardowych wzorów na obliczenie zapotrzebowania energetycznego.

konsultant ds. żywienia PSS Erwina Szymczyk

www.strategiezywienia.pl

Jeżeli masz jakieś pytania, napisz do mnie ;) erwina.szymczyk@soccerskills.pro